كودك دردمندي در اتاق بي پنجره بيمارستان، بي لبخند نشسته است.حتي روزني نيست كه بوي بهار را به درون دعوت كند
نه نازكي نسيمي،نه شيرين خيالي ،همه تنهايي و تنهايي و گاهي مرگ يك هم اتاقي
عروسك،شادي،تنگ بلور،سبزه و بهار هيچ كدام به اين اتاق راه ندارد.
********************************************
كودك دردمند در اتاق بي پنجره و لبخند دراز ميكشد و ملحفه را ميكشد روي سرش ، هم اتاقي تازه واردش از درد مينالد ولي او را اميدي به ناله هم نيست.
پرستار بي لبخند مي آيد، آمپول را تزريق ميكند و ميرود.كودك حتي آخ نميگويد...
كودك درمند در اتاق بي پنجره و بي لبخند در اين بهار ميخشكد و ميپوسد و ميميرد

********************************
نيمه شبي بهاري آرام و بيصدا پيكر فسرده و سردش را از اتاق بي پنجره ميبرند بيرون ،ملحفه را عوض ميكنند و...
كودك دردمند ديگري فردا در اين اتاق بي پنجره ، بي اميد خواهد نشست تا ...

راستي تو گفتي بهار يعني چه؟