جمعیت امام علی

Ø¬ÙØ¹ÙØª Ø§ÙØ§Ù Ø¹ÙÙ(Ø¹)

Sunday, September 24, 2006

Â»

شیطان در کمین ماست، در پشت در "خونه قدیمی"، درست زمانی که در حال ترک "خونه قدیمی" هستیم، آن گاه که با خود مرور می کنیم که چه ها که نکرده ایم، که چقدر خوبیم، که ما برگزیدگان این دیاریم. جایی که مشابه آن جاست که پس از زیارت خانه خدا شیطان را می بینیم که ما را به افتخار بزرگی عبادتمان، فریب می دهد. شیطانی که به قول سعید در خانه خدا و در "خونه قدیمی" راهش نمی دهند، پس پشت در به انتظار، در کمین ما نشسته است.
در این ایام و روزهایی که به کوچه گردان نزدیکیم ، هر روز از صبح تا شب می دویم شیطان چه خوب ما را می فریبد تا یادمان برود که ما یک خانواده ایم، یادمان می رود که ما این جا نیستیم که فقط از پس مسئولیت های خود براییم، بلکه این جاییم که همدیگر را دوست بداریم، به هم عشق بورزیم و یار و همراه هم باشیم، اینجاییم که نگذاریم کسی در راهی که در پیش گرفته، خدای ناکرده تنها بماند.
ما چه باشیم و چه نباشیم، چه بخواهیم و چه نخواهیم، چه حتی اگر همه برنامه های کوچه گردان را تعطیل کنیم، باز هم اگر اراده او باشد تک تک این کیسه های نذری، شب 21 ماه رمضان، با دست توانای امیرالمومنین علی (ع) به در همان خانه ها خواهد رفت.
پس بیاییم دوباره به یاد بیاوریم سخنان شارمین را که می گوید من عاشق می خواهم، من دردمند می خواهم ، درد، درد همنوع، درد انسان هایی که دارند زیر سیاهی بی انتهای شبهای این شهر له می شوند.
من و توی دانشجو که خدا توفیقی به ما داده و گفته بیا، بیا تو که هیچ فرقی با بقیه نداری و فقط چون من خواسته ام به تو می گویم، این کیسه را بردار و به نام مولایت علی (ع) ببر به در این خانه و آن خانه که خودم نشانیش را به تو داده ام، نکند باورمان بشود که این کیسه ها را به اراده و قدرت خود به در خانه ای می بریم. که اگر چنین باشد با هر قدم که با آن کیسه ها بر می داریم از خدای خود دور می شویم و به خود نزدیک.
یک روز خداوند متعال اراده کرد و چون من و تویی را به در خانه ای آورد که آسمانش به رنگ دیگری بود. او اراده کرد و ما آمدیم و آمدیم تا به اینجا رسیدیم، حالا دیگر وقت آن رسیده که بفهمیم سنگینی این کیسه ها از برنج و گوشت و پنیر نیست، بلکه از بار اندوهی است که روی خانه های مولوی و شوش و کوره پسخونه افتاده است. این کیسه ها پُرند از ناله های یتیمان این شهر، پُرند از آه و غم مادران و پدرانی که شب نانی ندارند بر سر سفره فرزندانشان بگذارند، نکند تقدس این کیسه ها از یادمان برود.
بیاییم به یاد بیاوریم که ما پیک موتوری و وانت بار نیستیم که راس ساعت مشخصی تعداد محدودی کیسه را از نقطهA به نقطهB ببریم. بیاییم به یاد یاوریم که ما انگشت اشاره ای هستیم که محرومیت و فقر و یتیمی مردم این شهر را نشانه می رود. مقام بزرگی است اگر لایقش باشیم، اما خدا نکند بعد از چندین و چند سال کیسه کشی به جای عاشقانه کوچه گردی، ببینیم که کمردرمان به خاطر یک عمر خودخواهی و خود پسندیمان بوده است نه به برکت نوکری مولایمان.
باید ما که نخلستان را، چاه صبور کوفه را نشانمان داده اند، مثل مولایمان علی (ع) بدبخت شویم، بیچاره شویم، به خاک سیاه بنشینیم و چون شارمین از درد فریاد بکشیم، آن قدر فریاد بکشیم که دیگر برایمان نفسی نماند که صرف زنده ماندن بکنیم.
خدا نیاورد آن روزی را که به روزمر گی بیفتیم، خدا نکند که نظم و مدیریت و مسئولیت و پی گیری به جای ناله های کودکان بیمارستان علی اصغر بشود دغدغه مان. جمعیت امام علی (ع) یک سازمان نیست، یک ارگانیزیشن نیست که برویم از اینترنت برایش مقاله مدیریتی سرچ کنیم، جمعیت امام علی (ع) خانه ماست، خانواده ماست، خانه ای برای آرامش و پرواز، خانواده ای برای عشق ورزیدن. مقصود این نیست که علم را رد کنم که قرآن می گوید علم نوراست و خدا نور، و مقصود این نیست که نباید نظم داشت که امیرالمومنین ما را به نظم امرمان قسم داده است، اما زمانی که هنوز شور و عشق و درد مولایمان در دلهامان نیست نظم و مدیریت و پی گیری به چه کارمان می آید؟ برای جمعیت امام علی (ع) زمانی که ناله های یتیمان شهر در گوش تک تک اعضای آن زنگ نزند، هیچ نسخه غربی و شرقی که از روی غفلت و بی خبری پیچیده شده باشد، افاقه نمی کند. بیاییم به یاد بیاوریم که همواره آن چه مشکلات جمعیت امام علی (ع) را حل کرده است، توکل و ایمان بوده و عشقی که در دلهای اعضایش موج زده است.

پس بیاییم با هم برای این خانه و خانواده دعا کنیم:
ای مولا، ای مقتدای ما، ما دست بیعت خود و برادران و خواهرانمان را به سوی تو دراز کرده ایم، کوچکیم، کمیم، گناهکاریم، اما دل هایی داریم پر از آرزو، آرزوی روزهایی که در شهرمان یک گرسنه نباشد، یک خانه که از آن دعا و راز ونیازی بر نمی خیزد نباشد، یک آدم تنها نباشد. دلمان پر است از آرزوهای آن روز که همه و همه، هم خانه داشته باشند، هم خانواده و هم خدایی که در دلهاشان بتپد. پس به حرمت این آرزوهای سپید دست بیعتمان را بپذیر.

خدایا، خداوندگارا این خانه مقدس را، این خانواده مقدس را، همه برادران و خواهرانمان را سلامتی و طول عمر عطا بفرما وبر درد بی درمانمان که جز تو درمانی ندارد بیفزای.

2:28 AM|| Momekajo

Friday, September 08, 2006

Â»

به نام خدا

دوستان عزیز، با توجه به نزدیک شدن به زمان کوچه گردان، طرح شناسایی خانواده های محروم آغاز شده است. بدین منظور از کلیه علاقمندان به یاری رسانی در این زمینه دعوت می شود تا در جلسات هفتگی شناسایی که هر چهارشنبه ساعت 4 بعد از ظهر در محل خانه قدیمی برگزار می گردد، حضور به هم رسانند.

با تشکر.

9:17 AM|| Momekajo